ความรัก คือ ความอ่อนแอ
เราจะรู้ว่าเรารักสักคนอย่างแท้จริง ก็ต่อเมื่อเวลาที่เราแหงนมองดาวบนท้องฟ้า เมื่อคุณเฝ้ามองดาว คุณคิดถึงใครบางคน จนร้องไห้ คุณจะรู้.....
เมื่อคุณเห็นหยาดน้ำตา ในแสงดาว คงเป็นเพราะความรัก เริ่มเดินทางไปแสนไกล คุณคงอยากจะอยู่ทุกหนแห่ง ใกล้ๆคนที่อยู่ในห้วงความคิดของคุณขณะนั้น “ ฉันอยากซ่อนกายอยู่ทุกหนทุกแห่งในสายตาเธอ”
ฉันอยากเขียนถึงเธอ คนที่อยู่ที่อีกฝั่งฝัน.. บางครั้งชีวิตยุ่งยากเกินไป และสายเกินไป กว่าที่ฉันจะรักเธอได้ ฉันรู้เธออยู่ตรงนั้น อยู่กับใครบางคนในห้วงเวลาของเธอและเขา ฉันเคยสงสัยตอนเธออยู่กับเขา เธอจะคิดถึงฉันได้ไหม คิดถึงความรักของฉันได้ไหม พื้นที่ในอาณาจักรใจของคนเรากว้างแค่ไหนนะ ฉันรู้ว่าควรตัดใจจากเธอไปสักที ด้วยความพยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันจึงได้เรียนรู้ว่า “ความรัก คือ ความอ่อนแอ” เพราะความพยายามนั้นสิ้นสุดลงตรงที่ ฉันเฝ้ามองดาวบนท้องฟ้าแต่เพียงผู้เดียว ฉันมองเห็นดวงดาวในหยาดน้ำตา...
บางทีที่ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ห่างจากเธอขนาดนี้ คงช่วยได้ ช่วยให้รักเธอได้ภายใต้ขอบเขตที่พึงมี บางทีฉันหวังว่าเธอคงไม่ต้องเหงาเหมือนฉันตอนนี้ เธอคงไม่เดียวดายเหมือนฉันในขณะนี้ เธอคงจะมีความสุขอยู่ในอ้อมแขนตลอดไป..แสงดาวในหยาดน้ำตา คือ ความอ่อนแอของคนที่อ่อนไหว แต่ในความเจ็บปวดนั้น ฉันเป็นสุขใจ ฉันเป็นสุขใจที่ได้คิดถึงนะ ฉันเป็นสุขใจที่ได้รักเธอ.....
สำหรับฉันแม้จะเจ็บปวดสักเพียงใด แค่ขอให้มีกันและกันอยู่ในใจแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
เมื่อโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่..ฉันจะมีอิสระ
เมื่อวันนี้..เป็นผู้ใหญ่ที่แท้จริง..ฉันถึงได้รู้ว่า
ไม่มีหรอก..อิสระที่แท้จริง
ทุกอย่างบนโลกใบนี้..มีขอบเขตเสมอ
แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ..ฉันจะเรียนรู้การใช้ชีวิต
อย่างอิสระ..ภายใต้ ขอบเขตที่พึงมี
วันพุธที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2554
วันอังคารที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2554
สมัครสมาชิก:
ความคิดเห็น (Atom)